Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Sir Keldorn

Zdaję sobie sprawę Frey, że nie powstrzymam Twojej decyzji, że nie mam na to być może żadnego wpływu. Może coś się wydarzy co odmieni bieg tego zdarzenia i wszystko ułoży się dobrze, lecz to tylko może.
Wiesz, że masz we mnie przyjaciela i jeśli trzeba będzie, jeśli będziesz potrzebować mej pomocy to rozbię wszystko co będę mógł aby Tobie pomóc. Chcę abyś to wiedziała *na jego twarzy malował się spokój*

Frey

Wiem Kel *wyszeptała nadal twarz w jego koszuli chowając* Wiem to i wiele to dla mnie znaczy, lecz decyzji jeszczem nie podjęła. Boję się tego, co ma nastąpić i to strasznie, bo nie nawykłam do wojen i tego wszystkiego... Nasz dom zawsze ostoją spokoju był, a teraz... *znowu zadrżała na cały ciele, jakby przewiał ją zimny wiatr*

Sir Keldorn

To prawda, żal bybyło gdyby całe to piękno zostało zniszczone. Dlatego tym bardziej trzeba o to walczyć *spojrzał na wodospad, rzekę, ogród i wiele innchy pięknych miejsc, które ich otaczały*

Frey

Ale ja nie nawykłam do walki *przyznała się z rumieńcem wstydu na twarzy* Nie jestem w tym dobra, w ogóle walka to nie mój żywioł... Tak wiem, to głupie, że trafiłam do krainy, gdzie liczy się tylko siła i gwałt i tutaj zostałam, lecz jak mam się przed tym bronić... Jak Kel.. *podniosła głowę i spojrzała mu w oczy* Powiedz mi, czemu tak jest... Budujesz coś z myślą, że będzie dobrze, a potem przychodzi ktoś i tratuje całą twoją prace swymi buciorami...

Sir Keldorn

Cieszę się że nie przywykłaś do walki bo nie jesteś boginią wojny tylko piękna i miłości, ale masz przyjaciół którzy do walki przywykli i być może nadchodzi czas aby udowodnili że są Twymi przyjaciółmi, a co do buciorów to tak już bywa, że co jakiś czas ktoś taki próbuje coś takiego zrobić, dlaczego bo już to wcześniej robił i nikt go nie skarcił więc myśli, że dalej tak może i że jest bezkarny. Może kiedyś ktoś miał możliwość aby go skarcić ale jej nie wykorzystał dlatego dziś cierpią niewinni.
Niestety są tacy wśrod nas którzy lubią niszczyć to czego nie zbudowali i mówić, że tworzą lepszy świat *na jego twarzy był smutek i ból*

Frey

Wiem, że tak jest Kel, lecz trudno mi się z tym pogodzić... Tak strasznie trudno... Co zaś do przyjaciół, to wiem, że wielu ich jest, lecz nie umiem prosić o pomoc, ani znajomości wykorzystywać... Eh... taka głupia ze mnie istota, że zawsze staram sobie radzić sama, a gdy nie mogę to po prostu uciekam... Ja...*zająknęła się lekko* Ja po prostu uważam, że przyjaciół się ma, a nie wykorzystuje w razie potrzeby...

Siringa

* Patrzyła na przyjaciół zmartwiona. Mimo, iż mieli dość problemów los ich nadal nie oszczędzał. Potzrąsnęła tylko głową pozostawiając Keldorna i Frey samych. Chciała jeszcze chwilę pomyśleć w samotności przed tym co ich czekało*

Sir Keldorn

Bardzo piękne i mądre słowa Frey i ja nie miałem na myśli wykorzystywania ani tego byś kogoś prosiła, życie samo pokaże. Poprostu bądź silna i się nie poddawaj, o to Cię proszę Frey.

Frey

*rozpłakała się na jego słowa* Ale ja nie umiem być silna... *jęknęła*

Sir Keldorn

*Przytulił ją do siebie i nic nie mówił*

Frey

*stała tak i nie potrzebowała słów, potrzebowała tylko kogoś kto ją przytuli i nie będzie moralizował, tylko zapewni, że będzie dobrze. Czuła się taka bezsilna... Taka załamana, całą tą sytuacją i tym, że nie umiała sobie poradzić z tym wszystkim...*

Sir Keldorn

*Delikatnie ręką pogłaskał jej włosy i mocniej ją przytulił, nic nie mówiąc*

Frey

*wtuliła się w niego najmocniej jako potrafiłą, a łzy płynęły nie zatrzymywane przez niczyją ręcę* Dziękuję Kel... *szepnęła*

Sir Keldorn

*Nic nie odpowiedział, gdyż chwila tego wymagała*

Frey

*stali tak sami nie wiedzieli jak długo, tuląc się do siebie w ciszy*