Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

*spojrzała na Anora i próbowała się uśmiechnąć, lecz nie za bardzo jej to wyszło. Zgniotła list i wyrzuciła* Witaj mój drogi... *chciała to powiedzieć, lecz z jej gardła wydobył się jeno szept*

Ferin

* Skinął głową powstał, twarz nie okazywała czegokolwiek, lecz oczy uważnie przyglądały się parze*

Frey

*podniosła miecz z ziemi i schowała do jaszczura* Dobrze, że jesteś *ukłoniła się nisko Anorowi* Czekamy jeszcze na Hannibala i będziemy mieli komplet... *uśmiechnęła się do niego*

Ferin

*Znów skinął głową, jego wzrok przykuł pewien szczegół.. skupił się bardziej wpatrując się w tamtą stronę*

Sir Keldorn

*Podniósł list, rozwinął go i przeczytał, natępnie pokiwął głową z niedowierzanem*- co on od Was chce. Cóż takiego mu uczyniliście, że tak Was znienawidził. Ten prawy jak o nim mówią -*podszedł do Frey, wyjął białą szmatkę i otarł jej łzy spływające po policzkach*

Frey

Jak sam widzisz każdy powód jest dobry, tylko gdybym go znała, było by mi łatwiej to znieść *rzekła cicho jakby do siebie* Boje się tylko, że on to robi, pod czyimś podszeptem... *wzięła z ręli Kela biały kawałek płótna i wytarła w niego oczy*

Sir Keldorn

To prawda może tak być, nigdy bym nie przypuszczał, że jego na coś takiego stać, ale widocznie się myliłem. Musimy teraz pokonać Demona, abyś mogła się spokojnie zająć tą sprawą, chyba że jest możliwość aby Demon narazie Was nie nękał.

Frey

Jedynym Demonem, którego teraz się boję jest JAO *rzekła cicho* Widzisz nie powiedziała Ci czegoś *zerknęła na niego niepewnie* Mój brat ma teraz problemy z dotarciem do Galimoru, dlatego jego obowiązki przejęłam ja... *jej głos drżał* Myślałam, że uda mi się wszystko poukładać do jego powrotu, ale jak ma to zrobić, gdy JAO codzinnie najeżdża moje ziemię... Jak mam bronić siebie i gildii, gdy sama nie umiem się przed nim obronić... *po twarzy znowu pociekły jej łzy* Wszystko jest nie tak... Nie tak...

Sir Keldorn

*Uśmiechnął się do niej chcąc aby ten uśmiech tchnął w nią nadzieję* - zawsze mówię, że z każdej sytuacji jest wyjście z tej napewno też jest. Jedyna rzecz, która teraz mi się nasuwa to wzmocnić swoją armię i też go najechać, bo rozmowy z nim raczej nic nie dadzą, choć czasmi warto zaryzykować - *powiedział po cichu, chcąc aby ta rozmowa została między nimi*.

Frey

*uśmiechnęła się blado* Nie stać mnie na taką armię jaką on ma... I tak już wyciągnęłam całe złoto, a i tak nie starczyło... *nagle zwiesiła głos* Wiesz Kel... nie wiem dlaczego, ale mam niejasne przeczucie, że nie chodzi mu wcale o gildię, to tylko pretekst... On chyba chce bym odeszła z Galimoru... *wytarła oczy w szmatkę* Jeśli taka będzie cena, żeby ocalić moich braci... Zrobię to... *łzy leciały jej po policzkach i nijak nie mogła tego powstrzymać*

Sir Keldorn

Nie możesz tego zrobić Frey, bo dziś TY a jutro kto. Musisz mu się przeciwstawić, a jeśli trzeba będzie to stanę obok Ciebie w tej walce - *uśmiech zagościł na jego twarzy*

Sir Keldorn

*Po chwili dodał, czytając to co napisał nie odniosłem wrażenia, że chce byś to Ty odeszła, on chce Arquel zniszczyć, a Twoje odejście mu w tym pomoże, gdyż wówczas napewno Arquel się rozpadnie.

Frey

Nie możesz mi pomóc *podeszła do niego i się przytuliła* Nie możesz, Stogar by mi tego nie wybaczył... A poza tym on najeżdża z całej gildii tylko moje ziemie Kel, tylko moje... Czy to nie jest dziwne... *jego ciepło pocieszało ją, lecz bała się straszliwie, zostawiona sama z tym wszystkim, nie widziała żadnego wyjścia, tylko umysła podszeptywał jej ciągle to samo* Uciekaj...

Sir Keldorn

Oczywiście, że mogę Frey, a Stogar zrozumie, tym się nie martwię.Proszę Cię tylko byś nie odchodziła z Galimoru bo ta kraina straci kogoś wielkiego i wspaniałego *w jego oczach był smutek związany z tym co powiedziała Frey, a na ustach siłą wywołał uśmiech*

Frey

Jeśli będę musiała to zrobię to bez żalu ...*rzekła cicho* Jeśli taka będzie cena to zapłace ją z ochotą, by ratować mój dom... Tak jak to było z Simarą, gdy za podszeptem Achreona chciał bym z własnej woli opuściła Arquel i dołączyła do RTOL, tylko, że moja wola miała polegać na tym, że Simara powiedził, że jeśli do nich dołączę to oszczędzą Arquel, lecz gdybym śmiała odmówić, wtedy rozjadą wszystko bez litości. Wtedy też chciałam zrobić to co trzeba, czyli zacisnąć zęby i dołączyć do Simary, tylko, że ktoś mnie powstrzymał *zadrżała na całym ciele na to wspomnienie* Ale tego kogoś już nie ma... Nie ma go, bo odszedł i dołączył do Sparty, lecz nim to zrobił zdradził nas... Własne dzieci, zostawił samych byśmy umarli...