Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

- Kel... *szepnęła cicho, nie otwierając oczu* - Zaśpiewaj mi coś...

Sir Keldorn

- Dobrze...*odpowiedział i zaczął nucić melodię o Smoku, który siał postrach wśród ludzi tylko dlatego, że się ich bał. Któregoś dnia mały chłopiec się z nim zaprzyjaźnił i ich przyjaźń była tak wielka, że powstała ta ballada aby ją uczcić*

Frey

*uśmiechnęła się delikatnie, wtulona w jego koszulę*

Frey

*po chwili poruszyła się delikatnie w jego ramionach* - A może się przejdziemy... *zaproponowała nieśmiało*

Sir Keldorn

- Możemy tylko gdzie...*zapytał i spojrzał na nią*

Frey

*uśmiechnęła się do niego promiennie* - Znasz tu prawie każdy kąt, więc ty coś zaproponuj...

Sir Keldorn

- Jako, że nabożeństwo ma się odbyć już za chwilę, a i może ktoś się zjawi to udajmy się do ogrodu...*spojrzał niepewnie na nią*

Frey

*uśmiechnęła się do niego lekko* - Chodźmy więc...

Frey

*powoli przeszli przez mostek i podążyli w kierunku cmentarza*

Arthas Lionheart

*elf siedział oparty o pień drzewa wspominając lata gdy żył w swoim domu,przypomniał sobie rodzine,uśmiechnoł się na przekór sobie przyglądając się źródlanej wodzie jeziora*

Jak te lata lecą....

Frey

*rudowłosa szła powoli, a wiatr rozwiewał jej włosy, zaś cienka prawie przezroczysta i biała szata łopotała radośnie. Nie zauważyła nikogo po drodze, więc podeszła do tafli jeziora i ukucnąwszy włożyła rękę do ciepłej wody, po czym z radosnym uśmiechem na twarzy zaczęła mieszać ją ręką* - Ależ cudownie... *wyrwało się jej radosne westchnienie*

Frey

*przez chwilę mieszła wodę ręką, ale w końcu usiadła na pisku i zapatrzyła się na spokojną taflę jeziora. Czuła się taka szczęśliwa, że znowu jest w domu*

Frey

*była taka szczęśliwa, że przez moment zapomniała o wszystkim. Wstała, zrzuciła z siebie suknię i nago zaczęła tańczyć na brzegu rzeki, co chwilę do niej wbiegając i chlapiąc woda na wszystkie strony. Czuła się jak dziecko, była szczęśliwa i taka radosna, że świat w tym momencie przestał dla niej istnieć, a ponieważ nikogo nie było w pobliżu, jej nagość nie mogła nikogo urazić. Czuła wiatr na skórze i we włosach, a jej zielone oczy wyrażały całą radość tego świata*

Sir Keldorn

*zobaczył Frey widząc jak jest szczęśliwa nie chciał jej przeszkadzać. Odwrócił się i ruszył z powrotem. Był już spokojny gdyż wiedział gdzie jest. Pomyślał w duchu z uśmiechem na twarzy*-Jaka on jest piękna...-Wielkie szczęście mnie spotkało...

Frey

*śmiała się i radowała z całego serca, lecz kątem oka zobaczyła Keldorna, szybko chwyciła suknię i w biegu ją na siebie wdziła* - Kel zaczekaj... *krzyknęła za nim*