Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

*wtuliła się w niego mocno i ziewnęła ukradkiem*

Frey

*usadziła męża na ławie przy stole* - Ty tutaj siedź, a ja zaraz coś przyniosę... *po tych słowach zniknęła w kuchni*

Sir Keldorn

-Dobrze Frey, grzecznie tutaj poczekam...*odparł*

Ferin

* Przysiadł na ławie, księgę położył na stoliku obok siebie. Siedział w milczeniu, wzrok wbił we własne dłonie*

Frey

*po chwili ukazała się z kilkoma talerzami. Pierwszy talerz z jajecznicą postawiła przed Keldornem, a drugi postawiła obok dla Ferina, sobie postawiła talerz z serem i kawałkiem chleba* - Zaraz wracam... *krzyknęła znowu znikając w kuchni* - Po chwili znów się pojawiła niosąc trzy puchary, wino i talerz z chlebem i ciastem* - Chyba wystarczy, żeby zaspokoić głód... *uśmiechnęła się i zasiadła do stołu*

Ferin

Zaiste * Odparł sięgając po wino. Opróżnił kielich do połowy kilkoma łykami, potem zajął się jedzeniem jajecznicy *

Frey

*zaśmiała się i zajęła się jedzeniem, lecz jej ciekawość w końcu zwyciężyła* - Powiedz mi, co tam tak skrzętnie chowasz... *zapytała z pełnymi ustami, choć wiedziała, że to nieuprzejme*

Ferin

* Odetchnął głęboko * Porozmawiamy o tym później... * Rzekł chcąc odłożyć moment tej rozmowy *

Frey

*z uśmiechem skinęła głową i zajęła się winem* - Galimoryjskie... *rzekła z rozmarzeniem*- Doskonałe...

Sir Keldorn

*jadł ze smakiem i popijał winem*

Ferin

Frey.. * Odstawił widelec i dokończył wino. Zmusił się by spojrzeć kobiecie prosto w oczy * Mam wieści o krasnoludzie.

Frey

*właśnie upiła łyk wina, lecz słysząc jego słowa zakrztusiła się i zaczęła dusić nie mogąc zaczerpnąć powietrza*

Ferin

Pani! * Zerwał się z miejsca przewracając krzesło na którym siedział. Dopadł do kobiety, nie bardzo wiedząc co może zrobić *

Sir Keldorn

*szybkim ruchem uderzył ją nie za mocno w plecy aby oddech chwycić mogła. Następnie spojrzał na nich i zapytał*-O jakiego krasnaluda chodzi...

Frey

*chwyciła się za pierś i zacharczała, a po chwili jej twarz zrobiła się blado-granatowa. Starała się z całych sił nabrać powietrz, lecz źle połknięte wino uniemożliwiało to. Siedziała więc skulona na ławie czując, że zaraz straci świadomość*