Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Siringa

* Uśmiechnęła się do niej ciepło* - Już wkrótce moja droga. * spojrzała na nią skupiona. Cichym głosem zaczęła nucić kolejne zaklęcie.*
- Czar ten dusze niech połączy
Życie dzieląc między nas
Niechaj każda z nas powróci
By zamieszkać w ciele swym...* Ujrzała jak postać Frey zafalowała przyciągana do swego ciała. Puściła jej dłonie by dokończyć czar*

Sir Keldorn

*Keldorn zauważył, że ciała Frey i Siringi zaczęły się delikatnie unosić, a wokól magicznego znaku narysowanego przez Siringę pojawiła się poświata.*

Frey

*Frey patrzyła na Liriel w skupieniu, lecz ciągle coś ją niepokoiło, nie wiedziała co to, lecz wzbudzało to w niej dziwne uczucie paniki*

Siringa

* Spojrzała na Frey chcąc dodać jej otuchy. Nie mogła przerwać zaklęcia, ani jej objąć. Wszystko szło tak jak trzeba. Czar zaczął działać czuła jak jej ciało ją przyciąga*

Frey

*przymknęła oczy pamiętając, co się wtedy stało... Czekała... Jej dusza zaczęła falować i poczuła jak jej ciało przyciąga ją, lecz strach, który ją ogarniał był coraz większy*

Siringa

* Nie wiedziała czemu, lecz nagle poczuła strach, wszechobecny, przytłaczający. Spojrzała na boginię. Chciała coś krzyknąć, do niej, lecz nie mogła wydobyć z siebie żadnego dźwięku*

Frey

*oczy Frey rozszerzyły się ze strachu, a ból który poczuła sprawił, że upadła na kolana* NIE.... *jej krzyk rozdarł cisze miejsca, w którym przebywały*

Siringa

* Ujrzała w końcu to co ją tak przeraziło. Widziała go już wcześniej, w snach. Demon, który zabił jej córkę. Zjawił się tutaj, nie wiedziała jak. Widziała jak zbliża się z każdą chwilą coraz bliżej. * - Uciekaj Frey! * krzyknęła do niej* - Pozwól się ponieść do ciała... Wytrzymaj..

Frey

*bogini skuliła się w sobie, nie miała siły uciekać, klęczała tylko, a po twarzy ciekły jej łzy* Nie mogę *jęknęła* Ktoś nas musi ściągnąć... Ktoś nam musi pomóc *krzyknęła przerażona do siostry*

Siringa

- Musisz Frey...* krzyknęła czując ja demon łapie ją za ramię. Paliło ja niczym żywy ogień na skórze...Krzyczała nadal próbując się wyrwać. Odwrócił ją ku sobie śmiejąc się szyderczo. Wyczytała groźbę z jego oczu...Radość z tego co mógłby jej uczynić przez całą wieczność*

Sir Keldorn

*Widząc, że coś to wszystko za długo trwa, spojrzał na Hannibala i zapytał* - czy nie można im jakoś pomóc, przyśpieszyć tego czaru, aby już wróciły.

Hannibal

*Nekromanta po chwili zastanowienia, wyraził swoją myśl *Znam pewien sposób powiedział, lecz zaklecie musimy razem wypowiedzieć, aby czar zadziałał musimy połaczyć swoje siły*Poczym spojrzał na Siringe*

Sir Keldorn

Dobrze więc nie traćmy czasu bo nie wiadomo co się z nimi dzieje.
Mów co czynić.

Siringa

* Ból był coraz większy, ramienia już wcale nie czuła, a całą dusze spalał ogień demona. Starała się wyrwać, lecz nie miała sił. *

Hannibal

*Spojrzał szybkim w zrokiem na Keldorna... innymi słowy rzekł * Podnieś Panie Swój miecz i powtarzaj za mną część zaklecia iz reszte musimy zostawić dla innych.*

*Przy pomocy Sira rzucili na demona zaklecie Oślepienia.*"To nem heposr jdril vefi hu gesawre." *

*Krzyknął... Musimy dokończyć zaklecie póki czar działa! *Po czym zawołał -Siringo, Frey potrzebuję Was!.*