Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Naubolia

Imię: Thári
Nazwisko: Isilrá
Charakterystyka: Thari jest siedemnastolatką, ma dość jasne loki, oczy w kolorze ciemnego piwa, nieco zadarty nos - nieprzeciętną urodę równoważy przeciętny umysł - mądrością nie grzeszy, bo do nauk nigdy za mocno się nie przykładała, a i nie zawsze wszystko w lot pojmuje. Choć młoda wiekiem i niewielkiej postury, widać już w niej kobietę. Nieufna wobec mężczyzn, jednak nie ma problemów z nawiązywaniem kontaktów, otwarta, czasem za dużo mówi i wtrąca się w nie swoje sprawy. Ubrana w wypłowiałą już, krótką, brązową tunikę, spodnie wpuszczone w skórzane buty sięgające do pół łydki. Na dłoniach zazwyczaj krótkie rękawice z cienkiej skóry pozbawione palców, idealne przy częstym naciąganiu cięciwy.

Historia Postaci:
W dzieciństwie nie najgorzej jej się powodziło - ojciec, drobny właściciel ziemski, był głównym dostawcą koni do Zamku. Wychowana tylko przez niego (matki nie znała - ponoć przy połogu któregoś z braci zmarła) i jego liczne służki, wśród samych braci. Uczyła się podstawowych zasad szermierki i tego co reszta rodzeństwa (bo taniej za nauki jednego rodzaju), jednak nigdy za tym nie przepadała i niekoniecznie jej to wychodziło - o wiele bardziej interesowały ją bronie dystansowe, takie jak łuk czy sztylety. Z racji charakteru zajęcia ojca - świetnie opanowała jazdę konną.
Gdy jednak weszła w okres dorastania, okazało się, że jednak znacznie różni się od reszty rodzeństwa - przede wszystkim wyglądem, co nie umknęło uwadze zwłaszcza starszemu gronu braci. Dość szybko zorientowała się, że jeśli sama sobie nie pomoże, to nikt jej nie pomoże w ocaleniu tego co miała najcenniejsze ze swojej odmienności. Na ojca nie miała co liczyć - zbyt zajęty interesami i drobnym handlem, ciągle doglądał koni, zajęty nową 'służącą" lub z nosem w księgach. Dlatego pewnej pięknej nocy wymknęła się z posiadłości, zabierając ulubionego wierzchowca, najpotrzebniejsze rzeczy oraz zapas żywności. Nie wiedziała co ją czeka, ale wtedy wszystko zdawało się lepsze niż pozostanie tam...

Tułała się po karczmach przyjmując różne drobne zlecenia, czasem zajmowała się kłusownictwem, czasem coś upolowała, czasem brała udział w lokalnych zawodach łucznictwa. Bywało tak, że zostawała na gdzieś na dłużej... Powoli nabierała pewności siebie.
Ciągle jednak była sama. Dlatego kiedy tylko natrafiła się okazja by dołączyć do grupy, jak siebie sami nazywali 'Wyzwolonych' nie wahała się długo. Oprócz niej dwie kobiety - czarodziejka Falko i półelfka Marinea; poza tym pięciu mężczyzn. Dopiero po kilku dniach zorientowała się na czym owo wyzwolenie polega - napadali na niewielkie karawany czy innych podróżnych. Przy nich nauczyła się kraść, przy nich trenowała łucznictwo, przy nich nauczyła się korzystać z dobroci życia, przy nich pierwszy raz zabiła - choć zmuszona była sytuacją, przyszło jej to z trudem, przy nich nauczyła się żyć... Nigdy nie była wysoko w hierarchii, zazwyczaj wysyłana na zwiady z racji swoich niewielkich rozmiarów. Doceniali ją za wprawne oko, urodę i towarzyskość. To czego w zamian wymagano to lojalność i pełne oddanie... Pełne. Trzeciego dnia dopiero zrozumiała co znaczyły słowa Falco skierowane do Marinei: "Mniej roboty dla nas...". Wytłumaczyły jej, że lepiej nie stawiać oporu - miały rację. Z czasem i to przestało jej przeszkadzać - przynajmniej miała co jeść i jakoś żyła. Już po pierwszej takiej nocy, kiedy reszta chciała się do niej dobrać, okazało się, że była na wyłączność herszta. Kaed postawił sprawę jasno i stanowczo zakazał innym z nią kontaktów. Dbał o nią, nie miała na co narzekać. Teoretycznie.
Grupę jednak namierzono i wpadli w zasadzkę zorganizowaną przez kogoś szukającego zemsty. Udało jej się umknąć, tylko dlatego że pozostała niezauważona z racji tego z jakiej broni korzystała - siedziała wśród konarów drzew czekając na sygnał do ataku na nadjeżdżający karawan. W odpowiedniej chwili postanowiła powstrzymać się od wypuszczenia pierwszej strzały. Nie wiedziała co stało się z resztą, postępowała jednak według zasad, które sami jej wpoili - w chwili bezpośredniego zagrożenia martw się o własny tyłek. Na umówionym miejscu nie zjawił się nikt.
Znowu była wolny, z tym, że - znowu sama. Tym razem jednak lepiej wyposażona w doświadczenie...

Umiejętności/Zdolności: Posługiwanie się bronią długodystansową - przede wszystkim łukiem oraz sztyletami - Thari bardzo dobry wzrok. Świetnie opanowana jazda konna. Boi się magii i wszystkiego co z nią związane, a to dlatego, że raz tylko jeden miała z nią kontakt bezpośredni, który skończył się bardzo boleśnie. Dlatego właśnie - jeśli może to jej unika, jest bowiem wobec niej bezradna.
Dość szybka i zwinna, jednak siły ma tyle, co do naciągnięcia cięciwy. Przy bezpośrednim starciu z przeciwnikiem, ma niewielkie szanse ujścia cało - chyba, że przez ucieczkę. Zna podstawowe chwyty szermierskie. Nie błyszczy wiedzą i mądrościami, przeciętnie inteligentna, acz spostrzegawcza.

Ekwipunek: łuk refleksyjny, 10 zwykłych strzał, 10 z haczykami, 5 zatrutych, 2 sztylety, gniady wierzchowiec, sakwa z kilkoma sucharami i wodą w bukłaku.