Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Sir Keldorn

*roześmiał się i podał jej drugie też w śmietanie zamaczane*-A to na drugi ząbek...

Frey

*zachichotała radośnie, oczy przymknęła i usta otwarła, czekając aż jej wsadzi gronko do ust*

Sir Keldorn

*uśmiechnął się i delikatnie gronko dotknęło jej ust by po chwili mogła go już chrupać*

Frey

*delikatnie ustami wzięła z jego palców gronko umazane śmietaną, a potem z uśmiechem na twarzyczce zaczęła je powoli zduszać ząbkami, aż sok z niego prysnął dookoła*

Sir Keldorn

*roześmiał się*-Niezły zgryz...-Dobrze, że z palcem uciec zdążyłem...

Frey

*zachichotała widząc jego rozbawioną minę, gdy nagle jej wzrok padł na jego tors z kropelkami soku. Nim zdążył zareagować zaczęła delikatnie te kropelki z jego ciała zlizywać*

Sir Keldorn

*sprawiło mu to łaskotki. Zaczął się śmiać*-Freyjciu przestań bo to łaskocze...*zanurzył się w basenie i wypłynął na jego drugim końcu*

Frey

*zachichotała radośnie* - Czyżbyś, aż tak bardzo się mnie bał?... *swe zielone ślepka niewinnie zmrużyła*

Sir Keldorn

-Tak...*odparł lekko zawstydzony*-Bardzo się Ciebie boję bo z Ciebie to taka słodka zołza...

Frey

*ślepka jeszcze bardziej zmróżyła* - Czyżby?... *zapytała cichutko i zaczęła przemieżać odległość, która ich dzieliła, zbliżając się do niego bardzo powoli, a woda wokół jej ciała wirowała delikatnie, opływając je z czułością*

Sir Keldorn

*widząc, że zaczyna się zbliżać przyjął pozycję obronną i czekał na nią z uśmiechem*

Frey

*spojrzała na niego i śmiechem parsknęła* - No już się tak nie bój, wszak nic Ci nie zrobić... *niewinną minkę przybrała, lecz coraz bliżej ku niemu podchodziła*

Sir Keldorn

*czekał w napięciu. Wiedział, że znów coś kombinuje w swej kochanej główce*

Frey

*zbliżyła się do niego z najbardziej niewinnym uśmiechem na ustach jaki mogła przybrać, tylko jej oczy iskrzyły dziwnym blaskiem* - No i co?... *spojrzała mu w oczy* - Czy nadal się mnie tak bardzo boisz?... *ręce na biodrach zgrabnie oparła i jęła się w niego uważnie wpatrywać*

Sir Keldorn

*uśmiechnął się*-Ja Ciebie, a dlaczego miałbym się bać...-Wszak jest nas dwóch...