Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Freyja

*uśmiechnęła się do kamienia przez łzy* - Brydzia poznaj Kela, to mój przyjaciel i przyjaciel Horda... *mówiła cicho, łamiącym się głosem* - Mam dziś coś dla Ciebie przyjaciółko... *zrobiła delikatny gest dłonią, potem cicho strzeliła palcami i na nagrobku pojawiła się jedna, piękna, biała róża*

Sir Keldorn

*spojrzał na nagrobek, a później na Frey i rzekł*-Witaj Pani miło mi Cię poznać...*po chwili posmutniał*

Freyja

- Widzisz Brydzia jaki jest miły.... *uśmiechnęła się łagodnie* - Prawie taki sam jak twój Celeo... *dodała łagodnie*

Sir Keldorn

*przysłuchiwał się rozmowie mając nadzieję, że coś zrozumie*

Freyja

*uśmiechała się delikatnie, lecz w jej oczach stały łzy* - Nawet nie wiesz, jak wszystko się zmieniło, Galimoru już nie ma, twoja córka odeszła, cóż sama wiesz jaka jest Kuku.... *jej ręka delikatnie gładziła zimny kamień* - Dobrze, że tego wszystkiego nie doczekałaś kochana...

Sir Keldorn

*nie wiedział co robić. Więc słuchał to co Frey mówiła i nieprzeszkadzał*

Freyja

- Nie będę Ci już więcej przeszkadzała, odpoczywaj w spokoju ukochana Hybrydo... *broda jej zadrżała, a po policzkach pociekły łzy. Szybko wstała i wybiegła z cmentarza*

Sir Keldorn

*nie biegł za nią. Czuł, że musi tu zostać. Czuł, że Hybryda chce go poznać. Położył rękę na jej grobie i zamknął oczy. W myślach poprosił o jedną rzecz*-Pomóż mi ją zrozumieć aby była szczęśliwa...*siedział tak trzymając rękę*

Sir Keldorn

*po chwili wstał i spokojnym krokiem ruszył szukać Frey*

Rehael

*Dzieciak powoli wszedł na cmentarz. Wielkie, zielone oczy utkwił w nagrobku, który stał tam, niedaleko przed nim. Powoli, z dłońmi złożonymi jak do modlitwy, dreptał w jego stronę. Tuż przed mogiłą zatrzymał się. Oczka wzniósł ku niebu i wyszeptał kilka słów modlitwy. Po chwili wzrok spowrotem spuścił i oczy zamknął... Stał tak dłuższą chwilę. Na koniec uśmiechnął się lekko.*