Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

To miejsce spoczynku bliskich pani tego przybytku...

To miejsce zadumy i odosobnienia...

To miejsce, gdzie zawsze ktoś przyniesie kwiaty...

Kapliczka to miejsce, gdzie odprawiane są obrzędy pogrzebowe, nim goście udadzą się na cmentarz...

Frey

#do kapliczki powoli weszło kilku chłopa niosąc trumnę z Merkornem. Położyli ją na podwyższeniu i otwarli wieko. Wojownik był już przebrany w czyste rzeczy, miał na sobie śnieżno-białą koszulę, skórzaną czarną kamizelkę i takież same spodnie. Włosy i brodę miał wyczesane, a twarz obmytą. Chłopi szybko rozłożyli krzesła do siedzenia dla gości, potem skłonili się nisko, jeden z nich zapalił świece wokół trumny, a na końcu wszyscy cicho wyszli z Kapliczki#

Frey

*weszła do środka trzymając z rękach białe kalie, podeszła do trumny i uśmiechnęła się do Merkorna* - Witaj przyjacielu... *pogładziła go czule po włosach, a potem kwiaty w środku trumny złożyła*

Arnubis

* Do ciała podszedł młody wojownik.* Żegnaj Merkornie.* powiedział cicho. Wyjął z kieszeni złoty medalik i położył go na piersi barbarzyńcy. Odwrócił się i wyszedł.*

Mistrz Gry

*Wszedł do kapliczki ze smutną miną. Rozejrzał się w około. Podszedł bez słowa do trumny. Smutek, który ściskał jego krtań, nie pozwolił mu mówić. Zdjął wielki plecak, wyciągnął z niego róg i włożył go do trumny Merkorna.* Żegnaj i niechaj ten róg będzie ci służył. *Odwrócił się i westchnął głęboko. Tupał głośno nogą, nie wiedział co teraz ma ze sobą zrobić. Stał tak rzucając na wszystko rozbieganymi oczyma przez czas jakiś, po czym siadł na jednym z krzeseł.*

Frey

*uśmiechnęła się do Ivelliosa* - Witaj.... *rzekła stojąc nadal obok trumny* - Chyba już nikt więcej nie przyjdzie, więc może zacznijmy... *rzekła łagodnie i do Merkorna twarzą sie zwróciła*

Mistrz Gry

*Wyrwał się z głębokiego zamyślenia, słysząc, iż ktoś do niego się odezwał.* - Witaj. *Podrapał się po rozczochranej fryzurze.* - Na szczęście udało mi się jakoś uciec od moich spraw i zjawić się tutaj. *Na jego ustach pojawiło się coś, co miało imitować pocieszający uśmiech, lecz nie wyszło mu to za dobrze.*

Frey

- Więc może zacznijmy... *rzekła i pogładziła wojownika delikatnie po brodzie*

- Żegnaj Merkornie... *zaczęła łamiącym się głosem* - Żyłeś jak wojownik i odszedłeś jak wojownik. Choć starałeś się z całych sił pouczać innych, to jednak wiele osób doznało od Ciebie tylko samego, czystego dobra, co ukazało im prawdziwą twą naturę. Naturę kogoś o wielkim sercu i niewruszonych zasadach moralnych. Dziękujemy Ci za to, my twoi przyjaciele. Teraz jesteś już w lepszym świecie w Wallhali, gdzie siedzisz wraz z innym rycerzami i spijasz nektar Bogów, a świat wokół Ciebie jest szczęśliwy i radosny. I wiem, że choć czujesz się tam samotny, to nie martw się, bo niedługo wszyscy się tam spotkamy... *po twarzy pociekły jej łzy* - Dlatego nie mówię żegnaj przyjacielu, lecz do zobaczenia.... *po tych słowach rozpłakała się*

Frey

#po chwili do kapliczki wkroczyli słudzy i zamknęli wieko trumny. Gdy trumna była już zamknięta ruszyli w kierunku Krypty#

*Freyja otarła oczy rękawem swej szaty i wziąwszy jedną ze świec w ręce podążyła za trumną*

Mistrz Gry

*Patrząc jak słudzy wychodzili z kapliczki, pozostał dalej w głębokich rozmyślaniach.*