Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

*uśmiechnęła się do niego promiennie* - Pomogliśmy im znaleźć drogę, te pestki, które położyłam na owalnym talerzu, to jakby taki portal otwarty dla dusz, które błądzą i we właściwym czasie nie znalazły drogi. Tułają się, aż nadejdzie czas, kiedy ktoś otworzy im drzwi, aby mogły iść dalej... *spojrzała na niego* - Ja nigdy nikogo nie zabiłam... *wyszeptała cicho*

Sir Keldorn

*spóścił głowę* - Ja niestety brałem udział w trzech wojnach więc trochę widziałem...- Na szczęście nigdy nie walczyłem w Śmiertelnym Pojedynku bo dla mnie jest to bezsensowna śmierć...
- Dlaczego mi powiedziałaś, że nikogo nie zabiłaś...

Frey

- Bo zawsze się zastanawiałam, czy bym potrafiła to zrobić... *uśmiechnęła się do niego delikatnie* - Wiem jedno, nie umiała bym tego zrobić... Nigdy, nawet, gdyby chodziło o moje życie. Tak było gdy Jao mnie napadł, pozwoliłam mu zmasakrować swe wojsko, ale nie oddałam mu tym samym, nie potrafiłam. Wiem, że to głupie, ale nie umiałam... Po prostu nie mogłam... *spuściła lekko głowę, a po twarzy pociekły jej łzy*...

Sir Keldorn

- Mnie też napadano i nie szukałem odwetu to dobra cecha Frey...- Znaczy że masz bardzo dobre serce...*uśmiechnął się do niej*

Frey

*podniosła na niego zapłakane oczy* - Ale wszyscy twierdzą, że jestem za miękka... *siąpnęła noskiem*

Sir Keldorn

- Oni może i tak twierdzą...- Jak tak nie twierdzę...- Zwłaszcza jak treningi sobie przypomnę...*roześmiał się*

Frey

*spuściła zawstydzona głowę* - Przepraszam, ja na prawdę wtedy nie chciałam tego tak zrobić... *jęknęła cichutko* - To się samo jakoś tak stało...

Sir Keldorn

*roześmiał się* -Przecież ja nigdy się na Ciebie za to nie gniewałem...- Lepiej być litościwym niż bezwzględnym...

Frey

*uśmiechnęła się do niego, a potem ziewnęła* - Eh.... chyba jestem zmęczona... *wstała wzięła koc i usiadła obok niego* - Może dziś się tutaj prześpimy, taką ładną i ciepłą noc dziś mamy... *spojrzała na niego łagodnie*

Sir Keldorn

- Podoba mi się ten pomysł...

Frey

*zaśmiała się radośnie* - Pokażę ci coś... *podniosła rękę, a wokół nich wszystko zawirowało, cmentarz zmienił się w łąkę, a goła ziemia w trawę. Spojrzała na niego z dziwnym błyskiem w oku* - Teraz najlepsze... *jej ręka zrobiła delikatny, kulsty ruch i koc, na którym siedzili uniósł się powoli w powietrze i zrobił się pierzasty, a po chwili siedzieli na miękkiej chmurce. Zaśmiała się radośnie i położyła go na niej, a potem sama położyła się obok niego i przykryła ich drugim kocem* - Uwielbiam ten czar, gdy się obudzimy, to nadal będziemy szybować na tej chmurce, więc nic się nie bój, nie spadniemy... *uśmiechnęła się do niego czule i położyła swą głowę na jego piersi* - Dobranoc kochanie, śpij słodko i niech Ci się aniołki przyśnią... *pocałowała go delikatnie, a potem przymknęła lekko oczy i zasnęła. Poczułeś jak wokół was roznosi się dziwny słodkawy zapach, od którego oczy same się kleiły. Zapach przypominał ukwieconą łąkę, relaksował i odprężał*

Sir Keldorn

*widząc te czary uśmiechnął się. Przytulił ją do siebie* - Dobranoc kochanie...*pocałował ją we włosy* - Tobie też niech się aniołki przyśnią...*chwilę później już słodko spał*

Frey

*zbudziła się, gdy nastał świt, ale nie chciało się jej wstawać, skierowała więc delikatnym gestem dłoni chmurkę nad jezioro, żeby mogli spokojnie pospać i znowu zapadła w drzemkę z głową na jego piersi*

Sir Keldorn

*obudziły go pierwsze promyki jesiennego słońca. Spojrzał na śpiącą Frey i się uśmiechnął. Dawno tak dobrze nie spał. Nie chcąc jej budzić przymknął oczy i pomyślał, że sobie jeszcze trochę odpocznie*